Een erg melancholische post komt eraan.
Dus. Vier weken geleden zei ik "adieu" aan mijn Erasmus leven in Nice. Met pijn in het hart trok ik de deur van mijn kot toe en stak ik mijn sleutels in de brievenbus van de kotbaas.
1200 km later was ik terug in de realiteit. Hoewel ik blij was om iedereen terug te zien, kon ik niet ontkennen dat ik mijn leventje van Nice heel hard miste. En nu nog steeds.
Mijn post-Erasmus dipje mag dan wel grotendeels over zijn, toch denk ik nog iedere dag aan de awesome tijd die ik er beleefd heb. Het weer, het strand, de zee, de levensstijl, het doen wat je wilt en met niemand hoeven rekening te houden. Het is zonder de twijfel de leukste ervaring die ik al heb opgedaan in mijn jonge leven. Told you dat ik melancholisch zou zijn.
En als kers op de melige taart: enkele liedjes die me voor altijd aan Nice (meerbepaald: Wayne's bar) zullen herinneren.
Rather Be
"We set out on a mission to find our inner peace"
Mr. Brightside
Werd iedere avond gespeeld door de live band.
Timber
Werd iedere avond gedraaid door de DJ.
Ziezo. Dat was het dan. Het avontuur zit erop. Mocht je ooit de kans krijgen om in het buitenland te studeren/stage te lopen/te werken, 1 woord: DOEN. Het heeft mijn leven enorm verrijkt en dat geldt vast en zeker ook voor het jouwe. Nooit had ik gedacht dat ik zo gelukkig kon zijn ver weg van thuis, familie en vrienden. Vanzelfsprekend is het niet, zo'n vijf maanden weg zijn. Ik zou liegen mocht ik zeggen dat ik nooit eens last had van heimwee. Maar ik zou het zo opnieuw doen.
Het einde van Erasmus betekent ook het einde van deze blog. Bedankt voor het lezen en alle leuke commentaren erop! Was altijd leuk om te horen :). Schrijven doe ik graag en als mijn neergepende hersenspinsels ook nog eens gesmaakt worden, dan is dat gewoonweg fantastisch.
Au revoir.
xx
Geen opmerkingen:
Een reactie posten