Reality check

BRACE YOURSELVES PEOPLE. 

Een erg melancholische post komt eraan.

Dus. Vier weken geleden zei ik "adieu" aan mijn Erasmus leven in Nice. Met pijn in het hart trok ik de deur van mijn kot toe en stak ik mijn sleutels in de brievenbus van de kotbaas. 
1200 km later was ik terug in de realiteit. Hoewel ik blij was om iedereen terug te zien, kon ik niet ontkennen dat ik mijn leventje van Nice heel hard miste. En nu nog steeds.

Mijn post-Erasmus dipje mag dan wel grotendeels over zijn, toch denk ik nog iedere dag aan de awesome tijd die ik er beleefd heb. Het weer, het strand, de zee, de levensstijl, het doen wat je wilt en met niemand hoeven rekening te houden. Het is zonder de twijfel de leukste ervaring die ik al heb opgedaan in mijn jonge leven. Told you dat ik melancholisch zou zijn.

En als kers op de melige taart: enkele liedjes die me voor altijd aan Nice (meerbepaald: Wayne's bar) zullen herinneren. 

Rather Be

"We set out on a mission to find our inner peace"

 Mr. Brightside

Werd iedere avond gespeeld door de live band.

Timber

Werd iedere avond gedraaid door de DJ.


Ziezo. Dat was het dan. Het avontuur zit erop. Mocht je ooit de kans krijgen om in het buitenland te studeren/stage te lopen/te werken, 1 woord: DOEN. Het heeft mijn leven enorm verrijkt en dat geldt vast en zeker ook voor het jouwe. Nooit had ik gedacht dat ik zo gelukkig kon zijn ver weg van thuis, familie en vrienden. Vanzelfsprekend is het niet, zo'n vijf maanden weg zijn. Ik zou liegen mocht ik zeggen dat ik nooit eens last had van heimwee. Maar ik zou het zo opnieuw doen.

Het einde van Erasmus betekent ook het einde van deze blog. Bedankt voor het lezen en alle leuke commentaren erop! Was altijd leuk om te horen :). Schrijven doe ik graag en als mijn neergepende hersenspinsels ook nog eens gesmaakt worden, dan is dat gewoonweg fantastisch. 

Au revoir.
xx

JUNI

Er is veel gebeurd in de maand juni:

1) Examens gehad
2) Mijn zus en Justine op bezoek
3) Terugkeer naar België

Ja, ik weet dat we al zes dagen juli zijn. Toch leek het me leuk om juni nog eens samen te vatten - misschien wel de leukste maand van mijn Erasmus ervaring.

Laten we beginnen bij het begin, shall we?

1. Den bureau

Het begin van juni was gekenmerkt door de examens. Ik had er vijf, en tussendoor ook nog testen van andere vakken. De blokperiode was wel niet de leukste periode ever, maar als ik eerlijk ben helemaal niet zo zwaar als in België.

Ondertussen heb ik al mijn punten ontvangen en ben ik voor alles geslaagd :D *vreugdedansje*


2. Bezoek uit België

Ein-de-lijk. De examens waren gedaan midden juni en er stonden twee bezoekjes op de planning! Happy Virginie want, buiten het bezoek van de familie eind maart, had ik nog niet zoveel bezoek gehad. Eerst het zusje, daarna buddy Justine. En man, wat heb ik mij geamuseerd!

Zusje meegenomen naar de Wayne's

Another day, another selfie

Miep miep

Villefranche-sur-Mer baby!

Tel daarbij het mooie weer, het vakantiegevoel, de avondjes uit in Vieux-Nice en de herinneringen die daar zijn gemaakt. Het was fantastisch en zorgde ervoor dat juni als een TGV voorbijging.

3. Back to Belgium
 
En hier ben ik dan terug. Terug in het vaderland. Ik mis Nice. En nog geen klein beetje. 

#sadface
 
Maar dat is voor een volgende post. (jullie zijn nog niet meteen van me af hoor ;-))

Yes we Cannes

Twee weken geleden was de Côte d'Azur dé place to be. Cannes meerbepaald, waar het filmfestival van euh... Cannes volop aan de gang was. Natuurlijk moest yours truly dit eens gezien hebben en werden er al snel plannen gesmeed om na school de trein te nemen naar de mondaine badstad. 

Zo gezegd, zo gedaan. 

Vier Belgische meisjes arriveerden in Cannes en keken hun ogen uit. Wat een drukte. Wat een circus. De Porsches, Céline sjakossen en persmuskieten waren in grote aantallen aanwezig. Ons gevoel voor planning iets minder. We wisten niet zeker wanneer de red carpet startte en kwamen te laat aan, waardoor we noodgedwongen in een vergeten hoekje naar het scherm moesten kijken. Gelukkig hebben we toch nog wat bekend volk van ver kunnen spotten. I'm talking Cate Blanchett, Naomi Watts en America Ferreira (aka Ugly Betty). Ik ken slechter gezelschap om in te vertoeven.

Na de red carpet of "montée des marches" hebben we nog eventjes rondgewandeld en eentje gedronken. Om 22u30 was er nog een rode loper, met Ryan Reynolds, maar op dat tijdstip reden ook de laatste treinen. We besloten niet te wachten en de trein terug naar huis te nemen. Het zekere voor het onzekere nemen, you know.
Om dan eenmaal thuis BLAKE LIVELY (oftewel Serena van der Woodsen) op de rode loper te zien wandelen, waar jij nog twee uur eerder bij stond. Sérieus???

Wat we gezien hebben:

Naomi Watts

Cate Blanchett

Wat we konden zien:

Mr & Mrs Reynolds

Hashtag fml.

Where it's nice

Oops, I forgot I had a blog!

Het is nu al iets meer dan twee weken sinds ik terug in Nice ben. Mijn vakantie in België was zo leuk, dat ik het stiekem een beetje jammer vond om iedereen terug achter te laten. Maar deze gedachten verdwenen al snel toen ik de palmbomen en de azuurblauwe zee terugzag. Oooh, Nice <3. My new hometown.

Het enige minder leuke momenteel is het schoolwerk. Ik heb al één examen en enkele testen achter de rug (die deels meetellen als examen) en ook de groepswerken stapelen zich op. En het feit dat het strand op twee minuten van mijn kot ligt, is ook niet bepaald stimulerend. Maar gelukkig valt het allemaal nog mee! Het niveau van de Hantal is toch wel een (serieus) tikkie hoger ;-).

Maar natuurlijk moet een mens zich ook nog ontspannen. Dat wordt voornamelijk gedaan op het strand en 's avonds in Vieux-Nice.

Meer en meer besef ik dat ik hier een fantastische periode meemaak. Ook al ben ik zo ver verwijderd van familie en vrienden, ik ben hier echt gelukkig. Ik heb in Nice al veel over mezelf geleerd en zoveel leuke ervaringen opgedaan, die ik nooit had meegemaakt als ik in Deerlijk was gebleven. 

En voor dat het hier te melig wordt, nog enkele fotootjes van het goeie leven in Nice.

mijnen hof

En het minder goeie leven:

Droit de la Consommation *braakneigingen komen op*

Tjah, you can't have it all.

21 in Nice

Vorige vrijdag was mijn Journée de Gloire. "Virre" werd 21 en dat moest gevierd worden! Donderdagavond zijn we het al gaan "pre-celebraten" (is dat een woord?) in de Wayne's - mijn favoriete bar in Nice en de plek waar je ons meestal vindt op een avondje uit.

Het was heel leuk, maar erg lang heeft het niet geduurd aangezien we al les hadden om 8u. De horror! Gelukkig hadden we in de namiddag geen les. Deze namiddag hebben we gespendeerd in ons bed in Saint-Paul de Vence. Een stadje waarover we al veel goeds hadden gehoord. Wel euh, we hebben het bezocht, maar erg veel viel er niet te zien. Pittoresk en schilderachtig is het wel. Klein ook. Na een anderhalf uur te hebben rondgewandeld, hebben we ons neergezet voor een lekkere chocolat chaud met crêpe sucre.

Daarna hebben we de bus huiswaarts genomen, want het belangrijkste van de dag moest eigenlijk nog komen: mijn feestje! Ik had zo’n 20 man uitgenodigd  op mijn kot om samen mijn verjaardag te vieren. Het was een heel gezellige boel! We hadden alleszins drank genoeg ;). Vreemd eigenlijk om je verjaardag te vieren met mensen die je tot drie maand geleden niet kende. Maar het was echt een plezante avond – één van de betere verjaardagen van de laatste jaren. Na het kotfeestje zijn we de stad ingetrokken om nog eventjes de beentjes los te gooien. Kortom, een geslaagde verjaardag!

Momenteel ben ik eventjes terug in het oude vertrouwde Deerlijk. Mijn paasvakantie is nu begonnen en 12 dagen daarvan breng ik thuis door. Meer updates komen er wanneer ik terug in Nice ben :-).

Tot de volgende, jongens!

Drop like an Earthquake

Ik zal er niet om liegen: life's pretty great here. De weken vliegen voorbij en daarom post ik niet altijd even geregeld zoals ik zelf zou willen. Blame it on the good weather!

Bijna twee weken geleden kwamen mijn ouders, zus en broer op bezoek. Het was mijn eerste bezoek hier en ik keek er erg naar uit om ze terug te zien. Want ook al is het hier wel awesome, toch doet het deugd om nog even bij te praten met de mensen die je het best kennen. En nog eens alle roddels te horen uit Deerlijk. Het weekend vloog voorbij! Naast shoppen, shoppen en nog eens shoppen, hebben we ook het Parc du Château bezocht. Dit park ligt op een heuvel en geeft zo een prachtig zicht over de Promenade des Anglais langs de ene kant, en de haven van Nice langs de andere kant. Leuk om eens te bezoeken! 

En toen was het weer maandag en moest de familie terug naar België en ik terug naar school - mogen we ook niet vergeten hé. 

Nog een weetje: laatste maandagavond werd Nice eventjes opgeschrikt door een aardbeving. Geen grap! Met een frisco in de hand was ik naar de Franse variant van 'The Bachelor' aan het kijken (don't judge me), tot, tout à coup, mijn studio voor 5 seconden aan het beven was. Mijn frisco vloog bijna van zijn stokje. Blijkbaar had de aardbeving een kracht van 5.19 op de schaal van Richter. Ik wist geeneens dat dit hier voorkwam! Gelukkig was er nergens schade en vielen er geen gewonden - ik hield er enkel een lichte hoofdpijn aan over. De volgende dag zei mijn docente Frans dat dit een erg uitzonderlijk fenomeen was. Het was al 14 jaar geleden dat ze hier een aardbeving nog zo hadden gevoeld. Dat heb ik dus ook eventjes meegemaakt. Nu kan ik dus lekker stoefen op familiefeesten dat ik een aardbeving heb overleefd. Ha!

Bisous uit Nice
xxx

Monaco

Niet dit weekend, maar het weekend ervoor zijn Steffi en ik eens Monaco gaan verkennen. Kwestie van ons beau monde-gehalte op peil te houden. Na 40 minuutjes met de bus kwamen we aan in het zogenaamd (belastings)paradijs. Het zonnetje was van de partij, dus dat zat al goed! 

Het casino van Monte Carlo

Hotel de Paris, het meest exclusieve hotel van Monaco

arty farty foto's proberen trekken met de iPhone: check

casual helikopter parkeren op de boot

en 't was al gedaan met het goed weer

impressed by the big boats

prince Rainier saying hey

prinsdom van Monaco

Monaco op zich is redelijk klein. We zijn onze tocht begonnen aan het casino, daarna zijn we de heuvel afgedaald om naar de haven te gaan. In de namiddag hebben we wat in de straatjes gekuierd (de winkels waren helaas gesloten) en op het einde zijn we de heuvel terug opgeklommen om het prinsdom van Monaco te bezoeken. Op die heuvel zijn er nog enkele toeristische winkeltjes die wel open waren. Zo'n grote stad is het dus niet, Monaco (in een namiddag heb je het gezien). Maar wel een heel leuke om eens te zien. Dus zeker een must-visit mocht je in de buurt zijn! (mij mag je ook altijd bezoeken hoor)

À la prochaine, les Belges!