Eerste indrukken

Bonjour la Belgique!

Terwijl ik dit schrijf ben ik al een week geïnstalleerd op mijn kot in Nice en heb ik de eerste schoolweek al achter de rug. Zoals jullie waarschijnlijk wel weten studeer ik dus Marketing aan de I.U.T (Institut Universitaire de Technologie – a.k.a. de school die niemand kent), een campus van Université de Nice. Ik volg hier het tweede semester in het kader van een Erasmusprogramma - surprise surprise. Gelukkig zit ik hier niet gans alleen. We zijn met drie studenten van de Katho, euh Vives: Steffi, Magalie en mezelf. Eentje daarvan (Magalie) zit in mijn klas.

Maandag was dus De Grote Dag. De eerste dag op onze Franse school. Hashtag spannend!
De dag begon al goed: de eerste les viel weg doordat de docent afwezig was. Eigenlijk konden we dus een uurtje langer in ons bed hebben gelegen. Maar dit was wel het ideale moment om kennis te maken met onze klas. Of met de klasgenoten die effectief geïnteresseerd zijn in Erasmusstudenten (lees: twee). Twee meisjes hebben ons een rondleiding gegeven van de school en ons uitgelegd hoe het hier allemaal werkt.
Over de school. Denk: oud gebouw, roestplekken, vuile tegels, Franse toiletten, etc. Kortom, voor het schoolgebouw zelf moet je niet naar Nice komen. Het lijkt wel alsof de tijd hier tien jaar heeft stilgestaan. Dikke ‘televisiebakken’, Windows XP, retroprojectors. We mogen eigenlijk best wel tevreden zijn over hoe mooi en modern de Hantal is - dit eventjes terzijde. De Hantal heeft natuurlijk wel geen palmbomen en zicht op zee.

 

De vakken die we volgen zijn eerstejaarsvakken. Normaal gezien waren het vakken van het tweede jaar, maar deze vakken zijn opgeschoven naar het eerste jaar. Wat er dus voor zorgt dat onze klasgenoten twee jaar jonger zijn dan wij. Op zich is dat geen probleem, maar toch merk je al snel het verschil in mentaliteit. Het is hier allemaal nog erg ‘high school’. Franse studenten ontfermen zich niet bepaald over Erasmusstudenten. Een fenomeen dat andere Erasmussers ook ondervinden. Ze antwoorden wel vriendelijk als je hen iets vraagt, maar verder zoeken ze geen contact met je. Ze schuiven met plezier een bank opzij om bij hun vrienden te zitten. In de pauze staan ze bij hun kliekje en luisteren ze samen naar muziek (hallo, middelbaar!). We moeten dus zelf het contact leggen.
Jammer genoeg telt de campus slechts vier Erasmusstudenten. Wij drie en een Spanjaard, Ramon. Blijkbaar zitten de meeste Erasmussers in de Faculté des Lettres van de universiteit. Too bad. Missie voor de komende weken: integreren bij de Fransen!

 
De lessen op zich zijn iets gemakkelijker dan in België. Maar natuurlijk verhoogt de Franse taal de moeilijkheidsfactor. Iedere les is anderhalf uur lang (gelukkig stoppen de meeste een kwartier vroeger) en weinig gestructureerd. Van boeken of cursussen hebben de Franse docenten nog niet gehoord. Iedereen moet alles zelf met de hand opschrijven! Niet zo simpel voor een dagdromer als ik. Aanwezigheid in de lessen is hier ook verplicht. Iedere les wordt er een aanwezigheidslijst doorgegeven of worden de namen van de studenten afgeroepen.
Gelukkig had ik nog niet zoveel les de eerste week. Het weekend begon al de donderdagmiddag. Ow yeah. Helaas veranderen de lessenroosters hier iedere week, dus vrij op vrijdag zal ik op mijn buik moeten schrijven.

Voilà, dit was zo’n beetje de eerste schoolweek in het kort. Ik mag dan misschien wat cynisch klinken in mijn eerste blogpost, maar toch amuseer ik me hier wel hoor :-). Ik schrijf de dingen gewoon graag zoals ze zijn. Het is nog even wennen aan alleen wonen in een vreemd land en zijn mentaliteit. Maar ik kan me wel voorstellen dat Erasmus hier fantastisch is. Ook al zit ik hier nog maar een week, ik heb al erg veel bijgeleerd. Het avontuur moet gewoon nog wat op gang komen. 

In een volgende blogpost zal ik je wat meer vertellen over de (leuke!) events die hier worden georganiseerd voor internationale studenten. So stay tuned ;-)